Het hemellichaam Cheiron werd in 1977 ontdekt  door astronomen en direct ging het in de astrologisch wereld natuurlijk ook helemaal los. Want wat zou de symboliek en betekenis zijn van dit nieuwe hemellichaam?

Er kwam een efemeride voor Cheiron (boek met tabellen die de posities van een hemellichaam aangeeft) en mensen zoals de Amerikaan Zane Stein verzamelden ervaringen van astrologen die deze ‘planeet’ in radix en transit bestudeerden. Van over de hele wereld stroomde informatie binnen, die o.a. Zane Stein verzamelde en publiceerde.

Astrologen baseerden de betekenis van Cheiron niet alleen op hun observaties en ervaringen, maar haalden ook inspiratie uit de mythologie rond Cheiron. Daarnaast werd gekeken naar de astronomische beweging en naar wat er historisch gezien gebeurde in de wereld. Deze methode werd eerder succesvol toegepast bij de duiding van Uranus, Neptunus en Pluto. Aan de hand van deze methodieken werden hypotheses gevormd die werden getoetst.

Maar waarom zou de astronomische beweging, de tijdsgeest van de ontdekking en de mythe die verbonden is met de naam van een nieuw hemellichaam als uitgangspunt gebruikt worden het verkennen van de betekenis? Zou Pluto bijvoorbeeld andere kwaliteiten toegekend hebben kregen wanneer hij de naam Uranus zou hebben gekregen? De wetenschapper in mij vond dit lastig te begrijpen. Totdat ik het boek van wetenschapper en biologe Annemiek Bosch las en zij hier een mogelijke wetenschappelijke verklaring voor geeft.

Bosch gelooft dat astrologie voortkomt uit onze relatie met de kosmos waarbij ons onderbewustzijn kosmische informatie “oppikt” via mechanismen zoals kwantumverstrengeling en daar betekenis aan geeft. Hieronder wordt uitgelegd wat zij hiermee bedoelt.

Kwantumverstrengeling

Kwantumverstrengeling is een verschijnsel uit de kwantumfysica waarbij twee deeltjes met elkaar verbonden raken op een manier die ze direct beïnvloedt, ongeacht de afstand tussen hen. Dit betekent dat wanneer je iets doet met het ene deeltje, het andere deeltje onmiddellijk reageert, zelfs als het heel ver weg is. Het lijkt alsof de deeltjes op een mysterieuze manier “weten” wat er met de ander gebeurt, wat de klassieke wetten van fysica uitdagen. Dit concept werd voor het eerst geintroduceerd door Albert Einstein en zijn collega’s in 1935, in wat bekend staat als de EPR-paradox. Het is één van de meest fascinerende en onverklaarde aspecten van de kwantummechanica. Zelfs Einstein noemde kwantumverstrengeling ‘spookachtige actie op afstand’’.

Bij verstrengeling is er dus geen limiet aan de afstanden. De manier waarop deeltjes in de kosmos draaien, zou volgens deze theorie invloed uit kunnen oefenen op gebeurtenissen op aarde. In de astrologie zou het dus kunnen betekenen dat de bewegingen van hemellichamen zoals planeten invloed hebben op de energie die zij uitzenden en deze energie zou een verbinding kunnen hebben met de energieën op aarde. Het idee speelt in op de gedachte dat alles in het universum met elkaar verbonden is, zelfs op subatomaire (atomen, protonen etc.) niveaus.

Als je meer wil weten over kwantumverstrengeling en hoe het precies werkt, dan is deze video van 28 minuten een aanrader: https://youtu.be/yymJGYk0ARI?si=bUMHOrP6lB2oWRyE

Het collectief onbewuste

Maar hoe zouden wij mensen die informatie dan op kunnen pikken uit kwantumverstrengeling? Bosch stelt dat ons onderbewustzijn in staat is om informatie te verkrijgen uit kwantumverstrengeling. Ze zegt dat bewustzijn niet alleen wordt veroorzaakt door de werking van de hersenen, zoals vaak wordt gedacht in de westerse wetenschap, maar dat het voortkomt uit een diepere verbondenheid met het universum.

De theorie over ons bewustzijn komt voort uit de theorie van de grote pscholoog Carl Jung. Carl Jung beschreef het collectief onbewuste als een diep niveau van de menselijke psyche dat gedeeld wordt door alle mensen. Het bevat universele, aangeboren patronen en beelden die hij archetypen noemde, zoals de moederfiguur, de held en de schaduw. Deze archetypen zijn niet aangeleerd, maar zitten in iedereen, ongeacht cultuur of persoonlijke ervaringen.

Jung zag het collectief onbewuste als een opslagplaats van menselijke ervaringen en wijsheid die gedurende de evolutie is opgebouwd. Het beïnvloedt onze gedachten, dromen en gedrag op een diep niveau, vaak zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Dit concept vormt de basis voor zijn theorieën over mythen, dromen en symboliek in verschillende culturen. Het idee van archetypen speelt nog steeds een belangrijke rol in de psychologie, literatuur, kunst en zelfs in de marketing en blijft een krachtige manier om universele menselijke ervaringen te begrijpen.

Een mooi voorbeeld van het feit dat het collectief onbewuste bestaat is een experiment met ratten uit 1920 door Mc Dougall aan de Harvard Universiteit. Voor het experiment moesten witte ratten ontsnappen uit een bak met water via de juiste ingang. Het experiment duurde 15 jaar en omvatte 32 generaties ratten. Er was een lijn met ongetrainde ratten en een lijn met getrainde ratten. Darwin’s evolutietheorie stelt dat ratten die beter zijn uitgerust voor hun overleving en voortplanting hun genen zien toenemen via een proces waarbij genen worden doorgegeven aan hun nakomelingen.

Maar tot hun verbazing bleken ook de ratten uit de ongetrainde lijn sneller te leren in de volgende generatie. Uit het experiment bleek dus dat bij de overdracht van informatie het niet altijd gaat om genetische overerving. Waar zij waarschijnlijk getuige van waren was ‘het collectief onbewuste’ van ratten.

Een ander ‘bewijs’ van dit collectief onbewuste zijn de beeldjes, figuren, abstracte patronen en dergelijke die gevonden zijn in een gebied van Europa tot in Siberië en dateren uit de prehistorie. Al deze beeldjes die steevast gevonden zijn in de buurt van altaren symboliseren de moedergodin. Ze zijn altijd naakt, over het algemeen klein, vaak zwanger, vaak een enorme nadruk op borsten en billen, allemaal zonder voeten, geen handen, weinig nadruk op het hoofd en vaak besprenkeld met rode oker.

Hoewel er tussen bepaalde gebieden best uitwisseling kan zijn geweest, is de uniformiteit zó groot, dat we het maar op één manier echt kunnen verklaren, namelijk dat er sprake is van een diepgeworteld weten dat we met álle mensen delen en dat dus overal ter wereld ook vorm kan aannemen. Een collectief onbewuste.

Het ontstaan van astrologische betekenissen

Bosch stelt in haar boek dat ons collectief onbewuste in staat is om informatie te verkrijgen uit kwantumverstrengeling. Zij ziet bewustzijn als een essentieel element in het ontstaan van astrologische betekenissen. Volgens haar werken planeten als triggers die onbewuste processen in ons naar boven brengen.

De theorie van planetaire archetypen gaat ervan uit dat de betekenissen die we aan planeten toekennen niet simpelweg bedacht zijn of door mensen op de hemel zijn geprojecteerd. In plaats daarvan zijn deze betekenissen diep in ons onderbewuste verankerd door de herhalende bewegingen van hemellichamen zoals planeten, de Zon en de Maan. Ook al nemen we deze bewegingen vaak niet bewust waar, ze hebben volgens deze theorie toch een impact op onze psyche.

Een opvallend aspect van deze theorie is dat de fysieke eigenschappen van planeten vaak overeenkomen met de kwaliteiten die we er in de astrologie aan toeschrijven. De Zon staat in de astrologie bijvoorbeeld al meer dan 5000 jaar symbool voor de kern, je identiteit en de bron van je kracht. De symboliek suggereert dat mensen onbewust al wisten dat de Zon het centrum van ons zonnestelsel is, in een tijd waarin werd gedacht dat de Aarde in het middelpunt van alles stond. Wat betreft Saturnus lijkt het erop dat mensen onbewust al wisten dat deze planeet een extensief ringenstelsel om zich heen heeft in een tijdsperiode waarin deze ringen niet konden worden waargenomen.

Ditzelfde patroon geldt voor andere planeten en de goden of archetypen waarmee ze verbonden zijn. Dit ondersteunt het idee dat de betekenissen van de hemellichamen niet willekeurig zijn, maar voortkomen uit een diep, universeel proces dat onze waarneming en interpretatie beïnvloedt.

De theorie van Bosch benadrukt dus dat de kosmos en ons onderbewuste op een mysterieuze manier met elkaar verbonden zijn, waardoor hemellichamen via hun onbewuste archetypische betekenissen invloed hebben op onze innerlijke en uiterlijke wereld.

Astromythologie

Door onze deelname aan de cycli van de kosmos hebben de planetaire archetypen, dus al in het begin van de menselijke geschiedenis en vermoedelijk al daarvoor, langzaam vorm gekregen in onze pysche. Na te zijn gevormd in ons collectieve onbewuste, hebben deze planetaire archetypen zich gemanifesteerd als goden en godinnen in relaties van verschillende culturen over de hele wereld.

In Babylonië waar de westerse astrologie zo’n 5000 jaar terug is ontstaan gaven ze de planeten namen die verband hielden met hun Goden en Godinnen. Dit was de basis voor de namen die later door andere culturen, zoals de Grieken en Romeinen, werden overgenomen en bewerkt. Jupiter is bijvoorbeeld vernoemd naar de oppergod van de Romeinen, maar de naam komt van de Babylonische God Marduk. Venus werd door de Babyloniërs verbonden met de godin Inanna (de Sumerische en Babylonische versie van de godin Venus), wat later door de Grieken werd overgenomen als Aphrodite.

De Babyloniers, de Grieken en de Romeinen koppelden dus onbewust hun Goden aan de planeten, maar zoals eerder geschreven was er ook een perfecte match met de astronomische kenmerken van de planeten (op een symbolische manier).

De mythen rond de planeten ontstonden uit de eigenschappen en verhalen van de goden waarmee ze werden verbonden. Deze goden hadden specifieke menselijke kenmerken die overeenkwamen met de waargenomen invloeden van de planeten op Aarde. De planeten werden hierdoor meer dan enkel fysieke objecten; ze werden symbolen van diepere, menselijke thema’s en archetypen. Zo stond Saturnus (Kronos) bijvoorbeeld voor tijd, grenzen en structuur en symboliseert in de astrologie vaak hard werken en beperkingen.

De grote psycholoog Carl Jung omschreef de astromythologie als volgt:

‘’De hele astromythologie is in wezen niets anders dan psychologie – onbewuste psychologie – in de hemel geprojecteerd; want mythen zijn nooit en worden nooit bewust gemaakt, ze komen voort uit het onbewuste van de mens.

Cheiron en de herkomst van haar symboliek

Als je bovenstaande theorie begrijpt, dan kan aan de hand hiervan ook uitgelegd worden hoe Cheiron aan haar betekenis komt. Al heel lang terug heeft ons collectief onderbewuste via kwantumverstrengeling Cheiron waargenomen.

Onbewust hebben we het hemellichaam geassocieerd met aardse ervaringen aan de hand van kenmerken van het hemellichaam. Cheiron heeft een afwijkende baan elliptische die veroorzaakt is door een botsing in het verleden. We hebben onbewust een symbolische betekenis van verwonding aan Cheiron toegekend, omdat we deze ervaring kennen uit het menselijk leven als we botsen of ons stoten.

Onbewust is er zo al duizenden jaren terug een mythe ontstaan. De naam Cheiron is gegeven door astronomen die niet in astrologie geloven en daarom geen archetypische overeenkomsten in gedachten hebben. Onbewust hebben zij zich bij het geven van de naam gebaseerd op de astronomische kenmerken van het hemellichaam.

 Het archetype van Cheiron bestond dus al in het onbewuste en werd in de samenleving geactiveerd op het moment van de ontdekking. Op dat moment, in 1977, was het menselijk bewustzijn klaar om deze specifieke energie te herkennen en te duiden.

 Astrologen hebben daarna emperisch aangetoond dat de betekenis en symboliek van Cheiron samenhangt met de astronomische kenmerken, de periode van ontdekking en de mythe.

Wat is jouw ervaring met cheiron? Laat het me hieronder weten in een reactie!