Pluto gaat in 2024 van Steenbok (vanaf ca. 2008) naar het dierenriemteken Waterman. Om dan nog 1 x terug te gaan naar Steenbok en dan definitief in 2025 het teken Waterman te gaan transiteren. Pluto, de dwergplaneet die in de astrologie symbool staat voor enerzijds onze behoefte aan een afgescheiden individu te zijn, maar anderzijds ons verlangen weerspiegelt dit opgebouwde afgescheiden deel te doorzien voor wat het is: niet ons ware zelf, de illusie, het (zelf)beeld wat we hebben aangenomen voor onszelf. Pluto is die kracht die transformeert, afbreekt tot op de grond wat niet ons ware zelf ten diepste voedt, zodat we weer achter de sluiers van dit illusoire zelf ons ware Zijn kunnen terug (h)erkennen.

 Bij Pluto in Steenbok ging het om het afbreken, transformeren (Pluto) van oude structuren en vormen die ons hoogste goed niet dienden (Steenbok). De tweeledige kant hiervan was overduidelijk te zien op zowel grote als kleine schaal. Een deel van de mensen die Pluto vanuit hun ego persoonlijkheid uit angst, macht, grip of regie willen houden nog meer probeerden vast te klampen aan de oude regels en structuren, er desnoods nog meer verstikkende regels bij maakten, ook al waren/zijn die rigide, niet voedend, star, en beperkend.

Een ander deel van de zielen die in zijn gaan zien, dat het met de oude structuur en vorm niet verder kan op deze manier, waardoor het oude af mocht sterven en er voeding gegeven kon/kan worden aan een nieuwe vorm die voedend is voor elk en ieder. Een vorm die onze moeder aarde kan helpen helen van de wreedheden die we haar hebben aangedaan, en waarin samenwerking met elkaar, de natuur en alles wat leeft de boventoon mag gaan voeren, i.p.v. winstbejag, woekering, uitbuiting, beperking enz. op alle gebied.

En nu staan we dan voor de tijd waarin Pluto naar Waterman verhuist. Waterman, met de planeet Uranus als heerser. Uranus is ontdekt tijdens de Franse revolutie, waar ‘Vrijheid, Gelijkheid, Broederschap’ meer in het bewustzijn kwam. Met Pluto in dit teken wil alles afsterven en opnieuw geboren worden, wat dit thema betreft. Bevrijding van oude niet dienende structuren, gelijkwaardigheid en daardoor verbroedering. Ook hier kunnen we verwachten dat beide kanten uitgeleefd zullen worden. Hoe dit uit kan pakken, daar wil ik het in dit stuk niet over hebben. Maar gebruik je verbeelding, en de voorbeelden richting beide kanten kun je zelf wel bedenken. Waar ik het in dit stukje over wil hebben is over het thema VRIJHEID!

Wat is vrijheid, en bevrijding?

We hebben er met zijn allen allerlei ideeën over. We zoeken in onze omgeving naar allerlei manieren om vrijer te zijn. We bevechten en geven af op de regels die ons opgelegd worden waar en door wie dan ook. Daarmee niet zeggende dat we dat niet/wel zouden moeten doen. We zien regels en wetten die niet zuiver zijn, vrijheid die ontnomen wordt, oorlog en ongelijkwaardige verdeling, die maakt dat verbroedering verder weg lijkt dan ooit.

Natuurlijk kunnen we blijven vechten of wachten tot de verandering en vernieuwing komt, maar zoals Hermes Trismegistus al zei: Zo boven, zo beneden, zo buiten zo binnen.

Waarschijnlijk ligt wat we buiten ons gespiegeld zien – leugen, oneerlijkheid, onwaarheid, geloof in denkbeelden die we verkondigd krijgen, maar waarvan we niet weten wat nou eigenlijk de waarheid is – ook net zo sterk in ons innerlijk.

Hoe vrij zijn wij?

Hoe vrij zijn we van de overtuigingen en (zelf)beelden die we onszelf hebben opgelegd, en waar we levenslang in blijven geloven? Hoe eerlijk zijn we naar onszelf? Wat vertellen we onszelf en is dat waar? Wat is werkelijk waar en niet waar in onze eigen ‘geest’? Zijn we wel werkelijk dat wat we aan de buitenwereld presenteren? Hoeveel maskers hebben we nog op waarin we ook nog zijn gaan geloven en die we vol verve bevechten en verdedigen? Al is het maar de simpele overtuiging dat je niet waardevol bent, of juist waardevoller dan een ander.

Of een laag dieper: Ben je überhaupt wel deze bundel gedachten die je als langspeelplaat keer op keer afdraait in je hoofd? Of ben je dat wat toeschouwt naar de brei van gedachten die als wolken aan de hemel komen en gaan, komen en gaan? Ben je wel dit lichaam waarin je geboren bent? Van een paar cellen tot dit lichaam uitgegroeid, met alle wonderen die je maar kunt bedenken in je lijf? Regel jij je ademhaling, je hormoonhuishouding, je wondheling, je spieren die zich precies op tijd aanspannen en ontspannen wanneer je loopt? Of ben je ook de toeschouwer van dit wonderlijke tempeltje waar je in woont?

Een leraar op school zei ooit tijdens anatomie les: ‘Tja, ons lichaam bestaat voor meer dan 70% uit bacteriën. Dat zijn allemaal zelfstandig levende wezentjes… mhh… tis in die zin maar te bezien in hoeverre je ooit jezelf kunt zijn’.

Ook zeggen we tegen onszelf: IK BEN boos, IK BEN blij… Maar net zoals je een huis HEBT, maar niet je huis BENT, is boosheid niet iets wat je BENT, maar wat je tijdelijk ervaart, waarna het vervolgens weer verdwijnt… Je BENT het dus niet, maar het is een ervaring die je tijdelijk HEBT. Dus is het wel waar dat wij onszelf allerlei dingen toedichten die tijdelijk komen maar ook net zo gemakkelijk weer gaan?

Hoe vrij zijn we als we niet werkelijk in onszelf op zoek gaan naar ons ware ZIJN. Waarheid is iets wat altijd waar is, en niet zo af en toe. Gedachten, ervaringen, gevoelens, het leven; ze zijn als tijdelijke wolken tegen de achtergrond van de altijd aanwezige lucht.

Als je het dan hebt over ware bevrijding, dan ligt er een veel grotere uitdaging voor ons te wachten dan alleen uiterlijk te blijven wijzen en ons daardoor slachtoffer te maken van dat wat buiten ons is, terwijl we de potentie laten schieten om via het spiegelbeeld van de uiterlijke onvrijheid en ongelijkwaardigheid de regie in eigen handen te nemen en onszelf te bevrijden van de onwaarheden waarvan we niet eens bewust zijn, dat die onze eigen gevangenis zijn geworden.

Het ‘trauma’ van geboren worden in een afgescheiden lichaam – vanuit de oerzee van ZIJN – heeft gemaakt dat we zijn gaan overleven om dit afgescheiden zijn op te willen lossen door de heelheid buiten ons te gaan zoeken in bijv. relatie, werk, roem, macht, erbij horen etc. wat vereist dat je veel moeite moet ‘doen’ om dit te bereiken. Terwijl iets in ons binnenste ergens nog wel weet dat dit een masker is, een manier van leven om te overleven. Iets in ons weet dat het ‘nep’ is, of sterker nog, dat we ‘nep’ doen en zijn, maar dit werkelijk ‘zien’ is iets wat niet het leukste is om te doen.

Het afgescheiden deel (wij als persoon) weet dat het ooit dood zal gaan, en van daaruit komen alle mogelijke manieren om dit besef niet te hoeven voelen, of er van alles aan te doen om het zo lang mogelijk te voorkomen.

Als je het hebt over Pluto en over Waterman, dan lijkt me dat de mooiste potentie van deze tijd is: Hoe kun je jezelf bevrijden van de onvrije gedachtebeelden in en over jezelf?

Wie ben je echt?

Is vrijheid mogelijk binnen deze aardse realiteit? Want een wetmatigheid hier is de dualiteit. Yin en Yang… Alles heeft een tegenpool. Dus in hoeverre kan vrijheid los gezien worden van onvrijheid of begrenzing?

Of is vrijheid iets wat voorbij de dualiteit ons ware wezen IS? Zoals Mooji zo mooi zegt: Er is geen vrijheid voor de persoon, maar wel vrijheid van de persoon.

Niet dat hij daarmee zegt dat de persoon iets is wat weg moet, of fout is. Maar vrijheid is pas vrij als het geen tegenpool in zich heeft. Als je je beseft dat jij voorbij de dualiteit al vrij BENT… Vrijheid is je hoogste en waarachtigste goed. Die kun je niet bevechten, die kun je niet bereiken of worden. Die BEN JE, en die zul je altijd zijn. Als het denken doorzien wordt voor wat het is – een gereedschap die je kunt gebruiken hier in het aardse – val je weer samen met dat wat voorbij het denken IS… Vormeloos en vrij. Dan is ware vrijheid geen tijdelijk iets, maar je oer essentie.

Ik wens je voor 2024 innerlijke bevrijding en verbroedering.

Tonny Strien