De belangrijkste vraag in mijn leven was vanaf kleutertijd: Wat is de Essentie of de zin van (het) leven? En later in mijn leven: Wat zijn wetmatigheden waar we (of we willen of niet) allemaal mee te maken hebben hier op Aarde? Daar zal iedereen een ander antwoord op geven. Wat ik met zekerheid kon zeggen is dat alles geboren wordt, een leven heeft (kort of lang) en uiteindelijk weer sterft. Dat leek zo zinloos! En, dat alles hier op Aarde bestaat uit dualiteiten. In dit artikel zal ik mijn zoektocht naar de essentie van het leven beschrijven en aangeven hoe de horoscoop antwoorden kan geven bij deze zoektocht. 

Wat me ook opviel is dat er op een of andere manier steeds een zoektocht naar ‘iets’ is, wat we niet echt kunnen benoemen. De een noemt het Liefde, de ander Vrijheid, of Waarheid, Thuisgevoel. Ik zelf ervaarde ook vanaf mijn kleutertijd: “Dit kan het toch niet zijn? Er moet toch meer zijn? Is het leven dan bedoeld om van alles mee te maken, en uiteindelijk dood te gaan? Het gaf me paniek en angst, maar maakte daardoor ook dat er een zoektocht op gang kwam naar dat ‘iets’ waarvan ik het gevoel had dat ik het kwijt was. Maar hoe kon ik ‘iets’ kwijt zijn, als ik niet eens wist wat dat was? Immers: iets wat je niet kent, kun je ook niet missen? Dus innerlijk moest een herkennen, of weten zijn wat dat ‘iets’ dan was. Ook al kon ik er niet bij.

Het niet meer in contact zijn met dat ‘iets’ gaf – als ik me maar diep genoeg ermee verbond – een gevoel van angst, alleen zijn, in de steek gelaten, niets zijn, nergens bij horen, niet geliefd te zijn. Mijn ervaring in 30 jaar als therapeut te werken is, dat als je doorvraagt, bij bijna iedereen steeds dezelfde essenties, dezelfde soortgelijke ervaringen en gevoelens omhoog komen. Of het nu gaat om een relatie die niet loopt, het werk wat niet wil, niet geliefd zijn door een ander, er niet bij horen, financieel/materieel gezien wat niet loopt… steeds weer als ik doorvraag: Wat is het erge aan het missen van die prins op het witte paard, of wat is er zo erg om dit te ervaren? Voel het eens echt in de diepte, dan komen deze dingen omhoog die ik net zei. De angst ‘niets’ te zijn, of totale zinloosheid, er ‘niet zijn’, er niet bij horen, enz.

Lees ook: Ascendant berekenen, zo doe je dit

Zo vermijden we pijn

Om deze pijn niet te voelen hebben we manieren uitgevonden om ermee om te gaan:

1. We gaan het zoeken in onze buitenwereld: in de ander, in werk, in carrière, enz. Daar ligt wat ik zoek en waar ik naar verlang. En nu maar hopen dat de ander, of het leven dit blijft geven in de vorm hoe ik het wil zodat ik niet mijn basispijn ga voelen.
2. We passen ons aan: leren hard te werken, wenselijk gedrag te vertonen, of juist rebels anders te zijn, of ons koest te houden en vooral geen last zijn voor een ander. Met andere woorden: we hebben maskers nodig die we op moeten zetten om ons ‘belang’ in die buitenwereld te vinden.

Denk hierbij in de radix om hier inzicht in te krijgen aan:

– De Ascendant: Hoe was de geboorte, wat zijn de inprentingen vanaf dat moment, de maskers die we onbewust op zijn gaan zetten om geaccepteerd te worden als we onszelf tonen.

– Huis: Wat voor gedrag/conditioneringen waren er in de familie waar we in geboren werden? Hoe is de clan en wat voor gedrag werd daar verlangt om maar niet ‘verstoten’ te worden?

– Zon en Maan:  In huis, teken en met aspecten: Hoe zijn onze conditioneringen en voorbeelden geweest door onze ouders?

– Centauren:  Wat is de pijn in ons die misschien al van generaties lang terug in het DNA zit van de familie, onbewust nog steeds zijn sporen heeft achtergelaten en die ook de nodige ‘versluiering’ geven voor ons Ware Zijn.

– Ongeaspecteerde planeten: Welk thema werd niet geleefd in de familie, werd onderdrukt, of kwam niet goed uit de verf? Het kind wat geboren wordt met een ongeaspecteerde planeet is in die zin het kind wat geen grip heeft op deze thematiek, waardoor het VOL wel of VOL niet geleefd wordt, met alle talenten hiervan maar vooral ook alle lastige kanten voor zowel de persoon zelf als de omgeving.

– Zuidknoop en Priapus: We blijven in aangepast gedrag wat de wereld verlangt, om geaccepteerd te worden.

3. We zetten een masker op. Als we niet krijgen/vinden wat we zoeken in de buitenwereld kan het dat we steeds meer en steeds andere maskers gaan opzetten om het toch voor elkaar te krijgen. En natuurlijk begint hier ook het thema verdringing en ‘schaduw’, want als boosheid oplevert dat mensen je niet meer moeten, dan moet je het maar binnenhouden. En kun je vanuit projectie de ander verwijten dat ie steeds boos is. Met als gevolg: Inwendig gaan we voelen dat we steeds ‘onechter’ gaan worden. En dat kan voelen als ‘nep’. We voelen dat we een rol spelen. En het verlangen naar dat ‘iets’ wordt hierdoor alleen maar groter.

Hoe kan het toch dat we denken niet meer te vinden waar we naar op zoek zijn? Wie ben ik dan? En wat is het dat ik mis? Wat maakt dat werkelijke vervulling steeds niet hier op Aarde te vinden lijkt.. Alleen een tijdelijk gevoel van geluk of blijheid of liefde, oké… maar echt diepe blijvende vervulling en ‘thuis’gevoel…Dat was mijn eeuwige vraag.. en zoektocht.

Je bent al wat je zoekt

Toen ik op het spoor kwam van het sjamanisme, en vooral oosterse wijze inspirators als Ramana Maharshi, Yogi Ramsuratkumar, Papaji, Mooji, Anandamaji Ma, Nisargadatta Maharaj en nog wat anderen, kwam voor het eerst antwoord op deze vraag. Hun woorden wijzen steeds naar het zelfde: Je bent al wat je zoekt! Je ervaart alleen de illusie dat dat niet meer zo is. We zijn gaan geloven dat we afgescheiden losse deeltjes zijn die weer op zoek zijn naar de Heelheid, maar de waarheid is dat we die Heelheid, compleet, volmaakt, nog steeds DAT zijn wat we zoeken, met nu een ervaring als mens in een lichaam, zodat je de kans krijgt om dat terug te herkennen, en je Zelf dit te realiseren.

Het beeld van de oceaan en de golven vind ik een prachtige metafoor hiervoor. We zijn nog steeds de oceaan, maar tegelijkertijd met een ervaring van golfzijn. Er zijn miljarden golven, en allemaal zijn ze anders, maar ze hebben 1 ding gemeen. Ze komen op, hebben een leven en vallen weer terug in de oceaan en dat is ook de wetmatigheid van het leven. Alles heeft een begin, een midden en een einde, en weer opgaan in het geheel. Je zou het als de incarnaties of parallelle werelden kunnen zien. En ook naar de astrologie vertaald. De radix is de golf die ontstaan is, (de foto van jou energiepatroon, en dus jouw film die geleefd gaat worden) en de transits laten zien hoe de bewegingen zullen gaan voor jou als golf, om uiteindelijk weer op te gaan in de oceaan. En het wonderlijke is, wat de golven gemeen hebben: het is allemaal water. Het is allemaal in essentie oceaan. Alleen door ons te identificeren met de golf kan het niet anders zijn dat we een soort trauma oplopen. Door het geloof dat je alleen maar enkel de golf bent, weet je ook dat die golf, hoe hoog en mooi hij ook wordt, ooit weer neer zal vallen in de oceaan.

Dus ons aller geboortetrauma is tevens ook het weten dat we weer zullen sterven. Als je alleen maar gelooft dat je die golf bent, is dit inderdaad een angstig iets. Maar als je zou terug herkennen dat je tegelijkertijd ook nog steeds de oceaan bent, dan kun je relaxed genieten en kijken naar het spel van de golf, naar de loop van jou radix.

In het Oosten noemen ze het leven Maya, Leela, het spel van illusie, dat levens en levens door kan gaan. Tijdens die illusie en begoocheling van de overtuiging dat je enkel de golf bent, terwijl iets in jou ook nog steeds de oceaan is, maar het is vergeten, is het ook logisch dat je op zoek gaat naar de oceaan. De illusie is, dat je, hoe hard je ook zoekt, die niet kunt vinden in welke andere golf of waar dan ook. Simpelweg omdat je nog steeds de oceaan BENT. Je kunt niet vinden wat je bent. Net zo goed als dat je geen mens kunt worden, want dat ben je al. Je bent er als golf/persoon uit ontstaan, en zult ook weer toeschouwen als de golf/persoon verdwijnt. De bron van waaruit alles ontstaat BEN je ZELF.

Het is ook logisch dat een golf niet de hele oceaan kan bevatten, waardoor het gemis in een golf van de oceaan een logisch feit is. De oceaan kan wel alle golven bevatten.

De Zwarte Lichten en Heelheid

De Zwarte Lichten in de horoscoop laten zien waar je nog ‘heel’, een met de oceaan bent als het ware. Mensen die beweren dat je de Zwarte Lichten persoonlijk zou kunnen inzetten, gaan naar mijn idee voorbij aan de veel diepere essentie van deze punten. Kern is juist dat je ze NIET persoonlijk in kunt zetten, of doen, maar dat je het pure ZIJN van deze punten enkel kunt terug herkennen, en die door de afwezigheid van de identificatie met de persoonlijkheid via jou naar buiten stromen. Zoals Margreet Andriol zo mooi zei: In deze wereld van dualiteit kun je geluk ervaren, maar daar zit tevens ook onvermijdelijk de andere kant aan vast. Als je vanuit de Zwarte Lichten leeft, ervaar je diepe vervulling. Dat gaat veel verder dan tijdelijk geluk. Omdat je je weer verbonden weet met dat wat we in essentie allemaal nog zijn. Een en Heel.

Toen ik dit hele gebeuren ook eens wilde bekijken vanuit de wetenschapskant, was ik totaal verwonderd dat ook zij tot dezelfde conclusie zijn gekomen. Wat ik hieronder schrijf is vanuit mijn a-wetenschappelijke kant een korte samenvatting van verschillende boeken, maar vooral het boek van Jan Wicherink: Ontheemde Zielen ontwaken.

Heelheid volgens de wetenschap

Einstein zei bijvooreeld: ‘Energie is materie, materie is energie’. Dat is nog al een stelling! Want dat zou betekenen dat dit ding waar ik in leef, mijn lichaam, energie is, en de tafel en het hele leven. Hoe kan dat nou? Alles is energie en die energie voldoet steeds aan een bepaalde wetmatigheid.

Al duizenden jaren is in allerlei culturen bekend dat de bouwstenen van waaruit de (illusie) van materie gevormd wordt steeds iets gemeen hebben. Dat noemen ze de Heilige Geometrie. Heilige Geometrie wetenschap wordt terug gevoerd naar de Egyptische beschaving, maar men vermoed dat het ‘t erfgoed is van het mythologische Atlantis. Het is te zien in graancirkels die vol zitten met belangrijke intelligente geometrie. De Egyptenaren hebben de Heilige Geometrie ook toegepast in de constructie van grote Piramides enz. En het is ook terug te vinden in kerken, kathedralen, het Parthenon, schilderijen van Leonardo Da Vinci, de hindoeïstische dans, vrijmetselarij, muziek als Bach en Beethoven.

Het wonder van de Heilige Geometrie is dat alles wat er is, blijkt te voldoen aan de ‘Gulden snede’ verhouding. Dit is een verhouding die aangegeven wordt met de Griekse letter Phi. Deze bereken je door: De lengte van bijv. een touw, als die zo in tweeën wordt gedeeld dat de verhouding van het langste deel van het touw tot het hele touw gelijk is, aan de verhouding van het kleinste deel van het touw tot het langste deel van het touw.

Als je die verhouding steeds overzet, krijg je een spiraal: de Gulden spiraal, die je overal in terug kunt vinden. Zie hieronder.

De Fibonacci Reeks

Ook Leonardo Fibonacci ontdekte door de natuur te bestuderen een mathematische volgorde die de Fibonacci reeks genoemd wordt. Deze is als volgt: je telt steeds het eerste bij het tweede getal op. Die uitkomst tel je weer bij het voorgaande getal op. Deze verhouding blijkt exact overeen te komen met de Gulden Snede!

1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144 etc.

Fibonacci spiralen en de Gulden snede verhoudingen komen overal in het universum voor. Zie hieronder voor een voorbeeldplaatje. Leonardo da Vinci ontdekte op vele malen in het lichaam dat deze verhouding te vinden is in ons lichaam. De afstand bijv. van de vingerkootjes of de afstand van navel tot teen, of van navel tot kruin voldoet aan deze verhouding. 

En ook Pythagoras ontdekte een mathematische relatie tussen de harmonische noten in de muziek.
Het viel hem op dat door het indrukken van een snaar op verschillende plekken er harmonische geluiden kwamen. Bij iedere indruk van een snaar werd de snaar in 2 verschillende lengtes verdeeld en de verhouding tussen die 2 lengtes werd gemeten. En die zijn als in de Fibonacci reeks. Dit wordt de diatonische toonladder genoemd. Als je de noten in de laatste 2 hoogste octaven speelt (meest rechtse toetsen) dan corresponderen die frequenties met de kleuren van het licht. Er komen 7 toetsen voor in deze hoogste octaaf, en er zijn 7 primaire kleuren in het spectrum van het licht. De 7 kleuren van de regenboog.

De G-Kracht

Maar als alles dus energie is, en beweegt volgens een bepaalde wetmatigheid, wat is dan de achtergrond waarIN dit plaatsvind? En wat is het wat deze energiebewegingen creëert of in stand houdt? Dit wordt door de wetenschap omschreven als de G-kracht of God kracht.

Kwantum Ether Dynamica ziet het als een enorme kracht zonder bekende oorzaak. Een kracht waaruit het hele universum is ontstaan. God, het Allerhoogste, het nulpunt veld, de Heelheid, geef het een naam Een levend iets, de bron van alles.

Harold Puthoff bijv. meette de energie in het universum bij 0 graden Kelvin (= 273,4 graden onder 0) Volgens de newtoniaanse fysica zou geen molecuul of atoom dan nog kunnen bewegen. Maar hij vond juist daar een kokende heksenketel aan energie die hij het nulpunt veld noemde (zero point energy). En zijn conclusie was: De ruimte tussen dingen, oftewel de leegte is niet leeg, maar is overvol! Eén kopje nulpuntsenergie is genoeg om alle oceanen van de wereld tot kookpunt te brengen en er is meer materie per kubieke cm in het nulpunt veld dan de totale massa van het hele universum. Materie is dus niet een verdichte, maar een verdunde vorm van energie. We leven dus in een grote zee van energie. Net als vissen in het water, die niet bewust zijn van het feit dat er water om hen heen is. Er bestaat een kosmische dans van energie die heen en weer gaat tussen de fysieke wereld en het nulpunt veld (creatie en vernietiging vanuit Leegte). (“Kosmische dans van Shiva” zegt het Hindoeïsme)

Er is dus een soort achtergrond, een Leegte, een ‘niet-iets’, (symbolisch gezien uit het al eerder genoemd voorbeeld: de oceaan…) Waarin de creatie plaatsvind wat wij ons leven noemen. Deze achtergrond is als een eeuwigdurend bewustzijn, die we in essentie ZIJN, waarin we toeschouwer zijn van alles wat is, van alles wat geschapen is.

De illusie is dat wij geloven dat we het fenomeen zijn, de schepping of creatie zelf. Maar als je simpelweg waarneemt, dan kun je zien dat wij ons bewust zijn van alle fenomenen. Of dit nu je lichaam, een gedachte, een emotie, het leven is. Iets is zich steeds bewust van dat alles. Een gedachte denkt jou niet. Jij bent je bewust van de gedachte. Als jij dat bent, wat de gedachte ziet komen, en weer ziet gaan, daarmee bewijs je jezelf dat je er al eerder was dan de gedachte. Jij bent de oergrond, dat waar we allemaal één zijn, waarin echt alles te zien is.

En het wonder vind ik, is dat welke waarachtige spirituele wijsheid, religie, sjamanistische visie of zelfs de wetenschap je bekijkt, ze het steeds over deze waarheid hebben: Wij zijn het AL, waarin schepping tijdelijk komt en gaat. Aan Ramana Maharshi (inspirator uit India die het toppunt van liefde werd genoemd) werd gevraagd: wat is het verschil tussen u en ons? Hij antwoordde: de afstand van 1 gedachte. Dat vond ik zo mooi. Elke gedachte is alweer een creatie en schept daarom een afstand tussen de ‘Lege Volheid’ en dat wat eruit geschapen is. Het is slechts onze identificatie met de creatie die afstand lijkt te scheppen.

Alles bestaat dankzij een tegenpool

Een wetmatigheid van het leven hier is dat alles bestaat dankzij zijn tegenpool. De dualiteit. Yin-Yang, zoals het beeld al laat zien. Het één heeft het zaad van het ander al in zich. Ben je op zoek naar liefde, dan zul je ook de niet-liefde meemaken. Ben je op zoek naar succes, dan zul je ook falen aantrekken. Je verbindt je immers met het thema. En binnen dit aardse leven is alles duaal.

Juist omdat alles hier bestaat uit dualiteiten, is dit ook gelijk de reden waarom we nooit de Heelheid kunnen ervaren als persoon. De persoonlijkheid op Aarde heeft het gewoon hiermee te doen. Het bewustzijn voorbij het persoonlijke is niet gebonden aan dualiteit. Het IS. Het kent geen verleden/heden, het kent geen tijd/ruimte omdat dat ook weer duale begrippen zijn. Het is één en heel van zichzelf. En om zichzelf toch te kunnen kennen, moest het gaan scheppen, creëren.

Zoals de symboliek van de val uit het paradijs. Het goddelijke is nog één en heel. Op het moment van de appel komen we in de dualiteit terecht. Dit was geen ongelukje, maar een mogelijkheid om zelf Bewust te worden, en via deze dualistische wereld ons Ware Zelf weer terug te herkennen als Vormloos ZIJN, als Liefde, Waarheid, Vrijheid, Vreugde, Rust, Zijn, zonder tegenpool.

De radix als film van de golf

Dit was een lange inleiding, maar het wonder ervan wilde ik graag delen. Het brengt wat mij betreft mooi in beeld wat de symboliek van de Zwarte Maan en de Zwarte Zon is.

De radix zou je kunnen zien als de film van de golf, van jou als persoon. En hierin kun je meekijken wat voor film het gaat worden en je kunt ook meekijken waar de energiebeweging waarschijnlijk naar toe gaat bewegen. En elke radix is uniek. Elke radix wil geleefd worden hoe anders die ook lijkt ten opzichte van die van een ander. In die zin is er geen goed of fout. Er is enkel dat wat is.

Maar het wonder van een horoscoop vind ik, is dat er ook te zien is waar jou opening zit voor de verbinding met je ware natuur, je ware Zelf. En dit is niet iets wat je kunt ‘worden’ of ‘doen’ of ‘bereiken’. Wij denken als persoon steeds in termen van groei, worden, ontwikkelen. Het denken wil steeds iets anders, verder, meer. En dat is prachtig. De film is prachtig.

Maar de Zwarte lichten gaan verder. Die laten je ervaren dat je al bent wat je zoekt.

Hoe kun je dit ervaren? Niet door te zeggen: Ja, ik ga mijn Zwarte Maan even inzetten. Zo werkt het niet. De persoon (wat vaak voornamelijk bestaat uit conditioneringen, overlevingspatronen, en opgebouwde (zelf)beelden) is juist dat, wat het ervaren van jouw essentie in de weg zit. Het vereist dat je je bewust wordt, wat de sluiers zijn, je maskers, je identificatie met iets wat je in essentie niet BENT, die verhinderen dat je je ware Zelf niet ervaart. En hiervoor is de radix een prachtig instrument. Om inzicht te krijgen in je maskers, thema’s enz. In die zin vind ik de radix voorál een prachtig zelfonderzoek hulpmiddel om zicht te krijgen op ‘wie je niet bent’. Je bent het wel als tijdelijke manifestatie, maar bovenal ben je tegelijkertijd, dat wat eraan voorbij ligt. Dat wat totaal en heel van zichzelf heeft, dat wat voorbij de dualiteit is en wat altijd ‘thuis’ is, omdat het samengevallen is met zichZelf.

‘De zoeker’ zelf is een illusie

Je Zwarte Maan en Zwarte Zon kun je niet worden! Je kunt het enkel ZIJN. Je bent het AL!
Bij de Zwarte Maan en Zwarte Zon ben je! En daar ben je voorbij de dualiteit.

En dat is in die zin ook de pijn die ervaren wordt in de wereld waarin we hier leven. Je ‘weet’ dat het zo anders kan zijn, maar het is hier niet te vinden. Sterker nog, zelfs jij als persoon kan het niet ‘leven’.
Daarom vinden mensen waar je Zwarte Maan of Zwarte Zon staat je wel heel aantrekkelijk (ze zien immers iets in je wat ook een deel van hun eigen ware Natuur spiegelt) maar wat ook tegelijkertijd afgekeurd wordt, omdat het op Aarde niet zo werkt.

Om toch een idee te krijgen wat dan de Zwarte Maan en Zwarte Zon is, zou je bijv. tijdens meditatie kunnen voelen hoe elk van de tekens/huizen ervaren zou worden als er geen dualiteit was. Als het de pure dualiteit-loze, vormloze essentie zou zijn. Hoe is onvoorwaardelijke liefde (7e huis) zonder belang, zonder tegenpool?

Liefde op Aarde heeft meestal een belang: als ik dit… dan moet jij… of liefde kan zomaar omslaan in haat.
Maar hoe is liefde als het niet ‘iets’ is wat je kunt vinden, of doen, of leven in je buitenwereld, maar als je ervaart dat je dit al BENT en nooit niet kunt zijn? Net zoals de Zon niet zijn best hoeft te doen om te stralen en licht te geven, en dus ook niet op zoek hoeft buiten zichzelf om deze kwaliteiten te vinden. Zo zijn wij in essentie nog steeds volmaakt, heel, compleet. En is alle zoeken een illusie wat ons steeds verder weg laat verdwalen van deze essentie.

Durf je weer in de pijn te stappen van waar je bent begonnen maskers op te bouwen omdat de illusie van denken een afgescheiden persoon te zijn en maakte dat je bent gaan overleven, je ware natuur bent gaan bedekken, vergeten, zodat de zoektocht er naar terug begon?

Een zoektocht die stopt, als je gaat zien dat ‘de zoeker’ zelf een illusie is.